Laureaci pierwszej edycji Stypendium im. Anny Stadnickiej:
Maciej Jaworski – jest absolwentem polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Interesuje się literaturą XX, a także XIX wieku. Najbardziej konsekwentnie zajmował się dziejami tematów literackich. Napisał doktorat poświęcony mitowi orfejskiemu w nowoczesnej literaturze polskiej. Opublikował m.in. artykuły: „Orfeusz i Eurydyka” Czesława Miłosza: katabaza jako figura żałoby, „Przegląd Humanistyczny” 2016, nr 2; Ucieczka z Jasnej Polany w literaturze polskiej, „Pamiętnik Literacki” 2014, z. 1; Czytanie wiersza sztambuchowego – „Do mego Cziczerona” Adama Mickiewicza, „Humanistyka XXI Wieku” 2013, nr 1 (4).
Anna Kołos – doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa. W 2015 roku obroniła z wyróżnieniem na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu pracę doktorską pt. Sceptycyzm w literaturze polskiego baroku, napisaną pod kierunkiem prof. Grzegorza Raubo. W 2011 roku uzyskała tytuł magistra na kierunkach filologia polska oraz historia sztuki. Jej praca magisterska pt. „Fides quaerens intellectum”. Wiara i rozum w barokowym konceptyzmie Macieja Kazimierza Sarbiewskiego i Stanisława Herakliusza Lubomirskiego uzyskała I nagrodę w dziedzinie literaturoznawstwa w XI edycji Ogólnopolskiego Konkursu o Nagrodę im. Czesława Zgorzelskiego i została opublikowana w Wydawnictwie KUL w 2012 roku. Dzięki stypendium doktorskiemu Narodowego Centrum Nauki „Etiuda” w 2014 roku odbyła staż naukowy w Instytucie Warburga w Londynie, najważniejszym ośrodku badań nad historią idei w Europie. Od 2015 roku jest współpracownikiem w grancie pt. Chiny w polskim i serbskim podróżopisarstwie (od początku XVIII wieku do drugiej połowy XX wieku). Jej zasadnicze zainteresowania obejmują dawną kulturę intelektualną i historię idei ze szczególnym naciskiem na zagadnienia związków literatury z filozofią, dyskursem naukowym i religią. Ponadto, zajmuje się imagologią, badaniami nad monstrualnością, geografią mentalną i wizerunkiem „obcych” kultur zarówno w piśmiennictwie europejskim, jak i polskim.
Agnieszka Kowalczyk – absolwentka Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 2016 roku doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa. Obszar moich zainteresowań naukowych wyznacza sposób doświadczania przestrzeni i miejsca przez człowieka oświecenia i romantyzmu oraz jego literacki zapis, a także geografia wyobrażona romantyków, poetyckie mapy miejsc rzeczywistych i romantyczna fenomenologia miejsca. Wokół tej problematyki koncentruje się moja rozprawa doktorska pt. Poemat topograficzny. Tożsamość miejsca w polskiej poezji opisowej w latach 1772-1860. Głównym przedmiotem rozważań uczyniłam w niej dotąd niewyodrębniony i niezbadany przez historyków literatury polski poemat topograficzny – swego rodzaju poetyckie studium miejsca, którego integralnymi komponentami są: krajobraz naturalny i kulturowy; historia lokalna oraz wspólnota autochtonów z jej materialno-duchową kulturą. W swojej dysertacji dowodzę, że miejsce w romantycznych poematach topograficznych jest swoistym mikrokosmosem, obszarem przenikania się tego, co rzeczywiste i tego, co metafizyczne, a także pomostem pomiędzy rzeczywistością geograficzną a sferą poetyckiej wyobraźni. Problematyce poematu topograficznego oraz literackiej geografii poświęciłam kilkanaście artykułów naukowych oraz wystąpień konferencyjnych, by wymienić najważniejsze: Góra kosmiczna i egzystencjalna – dwa modele przestrzeni w romantycznym poemacie opisowym Antoniego Edwarda Odyńca; Góry rzeczywiste a wyobrażone w poematach opisowych doby romantyzmu. „Tatry” Stęczyńskiego, „Góra” Odyńca i „Podole” Gosławskiego; Podróż jako doświadczenie Universum. „Obrazy z życia i natury” Wincentego Pola; Stolica, pałac, więzienie, piekło czy raj? Romantyczna wizja kamiennego świata w „Królu zamczyska” Seweryna Goszczyńskiego; Historia zapisana w nadwiślańskiej ziemi. „Okolice Krakowa” Franciszka Wężyka; Krajobrazy w myśli teoretycznej i twórczości artystycznej Józefa Ignacego Kraszewskiego; Krzesławice oazą ziemiańskości w Nowej Hucie. W kręgu moich zainteresowań znalazło się też romantyczne podróżopisarstwo. Jestem współredaktorką i współautorką monografii Podróże i podróżopisarstwo w polskiej literaturze i kulturze XIX wieku. Studia i szkice (Kraków 2015). Współorganizowałam również ogólnopolskie konferencje naukowe: Doświadczenie przestrzeni – doświadczenie podróżowania (Kraków, 01.12.2011) oraz W świecie Kraszewskiego. Idee i obrazy (Kraków, 24.01.2013).
Obecnie prowadzę badania nad dziewiętnastowieczną „Gazetą Polską”, której historię odkrywam w cyklu artykułów regularnie ukazujących się na łamach współczesnej „Gazety Polskiej” z okazji 190 lat jej istnienia.
Aleksandra Sidorowicz – pod okiem znakomitych profesorów, jak m.in. Jacek Łukasiewicz i Dorota Heck, moje zainteresowania skierowały się w stronę krytyki literackiej i literatury niefikcjonalnej oraz badań nad nimi. Właśnie tutaj dostrzegłam nie tylko wiele godnych uwagi materiałów, ale i możliwość korzystania z wiedzy z paru stref: historii literatury, teorii literatury, retoryki, historii polskiej kultury i historii powszechnej. W ramach magisterium pisałam o listach Sławomira Mrożka i Jana Błońskiego, czyli o korespondencji pisarza-emigranta oraz krytyka literackiego. Obecnie zajmuję się badaniem krytycznoliterackiego dorobku Wojciecha Skalmowskiego (1933-2008; „Maciej Broński” z paryskiej „Kultury”), który swoimi tekstami nieraz upominał się o wolność słowa i przeciwstawiał się schematom, modom intelektualnym, zakłamaniu w życiu oraz w literaturze - tak więc nadal przemierzam regiony historii polskiej literatury oraz kultury emigracyjnej po II wojnie światowej. Szczególnie bliskie są mi również dzieje Instytutu Literackiego Jerzego Giedrojcia, który miałam zaszczyt odwiedzić, a na temat którego parokrotnie prowadziłam konwersatoria dla studentów Uniwersytetu Wrocławskiego.
Sandra Trela – doktorantka w Zakładzie Historii Literatury Poromantycznej Instytutu Nauk o Literaturze Polskiej im. I. Opackiego UŚ, absolwentka filologii polskiej (Uniwersytet Śląski) oraz slawistyki (Uniwersytet Debreczyński na Węgrzech, Program ERASMUS), dyplomowany lektor języka polskiego jako obcego. Laureatka Konkursu im. J.J. Lipskiego (2013) oraz stypendystka Fundacji im. M. Mochnackiego (2014/15). Autorka monografii Poezja Jacka Malczewskiego. Edycja i interpretacja (2013). Eseistka działu Wokół. Literatura Europy Środkowej dwutygodnika „artPAPIER”. Zajmuje się literaturą modernizmu, korespondencją sztuk, badaniami kulturowymi, literaturą ukraińską oraz węgierską. Współpracuje z Wydawnictwem Uniwersytetu Śląskiego jako redaktor i korektor. Miłośniczka malarstwa, podróży oraz Tatr.
Laureaci drugiej edycji Stypendium im. Anny Stadnickiej:
Kamila Gieba – mgr, doktorantka w Zakładzie Teorii Literatury i Krytyki Literackiej (Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Zielonogórskiego). Publikowała w tomach zbiorowych i czasopismach (m.in. „Konteksty Kultury”, „Przestrzenie Teorii”, „Teksty Drugie”, „Świat Tekstów”). Sekretarz naukowej serii wydawniczej „Historia Literatury Pogranicza”. Wykonawczyni w projekcie „Regionalizm w badaniach literackich: tradycja i nowe orientacje” (NCN, Opus 5), kierowniczka projektu badawczego „Lubuska literatura osadnicza jako narracja założycielska regionu” (NCN, Preludium 9). Pod opieką naukową prof. Małgorzaty Mikołajczak przygotowuje rozprawę doktorską Lubuska literatura osadnicza z lat 1945-1989 na tle pisarstwa założycielskiego tzw. Ziem Odzyskanych. Naukowo zajmuje się głównie regionalizmem jako metodą badawczą oraz literaturą regionalną (przede wszystkim literaturą Ziemi Lubuskiej), a ponadto problematyką zwrotu przestrzennego / topograficznego w badaniach literackich.
Klaudia Ordzowiały-Grzegorczy – ukończyłam filologię polską oraz administrację. Pracuję w branży wydawniczej. Uczestniczyłam w wielu konferencjach naukowych w kraju i za granicą. Publikowałam artykuły naukowe oraz teksty krytycznoliterackie, w tym także o literaturze współczesnej. Pisałam m. in. o podróży do Ameryki Tomasza Kajetana Węgierskiego i dziewiętnastowiecznych wizerunkach „polskiej” Syberii. Moje zainteresowania badawcze obejmują podróżopisarstwo od czasów Oświecenia do współczesności, z naciskiem na podróżopisarstwo romantyczne. Fascynuję się historią dziewiętnastowiecznych zesłań na Syberię oraz Kaukaz. Obecnie badam teksty polskich zesłańców przebywających na Kaukazie w okresie międzypowstaniowym pod kątem zjawiska orientalizmu. Zajmuję się twórczością m. in. Władysława Strzelnickiego i Mateusza Gralewskiego. Interesuję się również zagadnieniem postkolonializmu.
Rozalia Wojkiewicz – doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa. Rozprawę doktorską „W spektrum Wyspiańskiego. Witraż w poezji Młodej Polski – między obrazową aluzją a syntezą dążeń estetycznych epoki”, napisaną pod kierunkiem prof. dra hab. Radosława Okulicz-Kozaryna, obroniła z wyróżnieniem w 2019 roku. Praca uzyskała finansowanie Narodowego Centrum Nauki (grant „Preludium”). Interesuje się przede wszystkim światami młodopolskiej wyobraźni oraz zagadnieniem korespondencji literatury i sztuk plastycznych. Wraz z zespołem badaczy poszukiwała poezji w czasopismach z lat 1864–1894 [grant: Poezja na marginesie cywilizacji. Degradacja i odrodzenie twórczości poetyckiej w latach 1864–1894 (podstawa bibliograficzno-materiałowa), Narodowy Program Rozwoju Humanistyki, kierownik projektu: prof. dr hab. Radosław Okulicz-Kozaryn]. Współpracuje, między innymi, z redakcją „Wieku XIX”. Lubi rysować, jest finalistką konkursu ilustratorskiego Golden Pinwheel Young Illustrators Competition, China Shanghai International Children's Book Fair, CCBF (2015). Obecnie bierze udział w projekcie badawczym Słownik polskiej krytyki literackiej 1764–1918 (hasła osobowe), Narodowy Program Rozwoju Humanistyki (kierownik projektu: prof. dr hab. Teresa Kostkiewiczowa).
Joanna Maj – ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Przedmiotem jej rozprawy doktorskiej są przemiany sposobów uprawiania historii literatury w Po9lsce po roku 1989 widziane z perspektywy genologicznej. W swoich badaniach czyni rozpoznania w polu współczesnej teorii i praktyki uprawiania historii literatury, zaś jej praca stanowi element opisu najważniejszych współczesnych staowisk w tym zakresie – rozpatrywanych nie tylko jako określone postawy czy praktyki pisarskie, ale także w perspektywie obecności w polskiej współczesnej historiografii literaturoznawczej.
Michał Sokulski – piszę rozprawę doktorską na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu pod kierunkiem prof. dr hab. Grażyny Halkiewicz-Sojak. Tytuł pracy: „Od apokaliptycznej zagłady w "Nie –Boskiej komedii" do mesjanizmu narodowego w "Przedświcie" Zygmunta Krasińskiego. Historiozofia – eschatologia – poetyka”. Fragmenty moich badań publikowane były w tomach pokonferencyjnych oraz Magazynie Apokaliptycznym „44/Czterdzieści i Cztery”, którego jestem współpracownikiem.Korzystam z różnych metodologii badawczych: komparatystyki, historii idei, krytyki genetycznej. W pracy zamierzam zinterpretować "Nie-Boską komedię" i "Przedświt" jako swoiste „summy” lat trzydziestych i czterdziestych w twórczości Krasińskiego. Wskazując na fundamentalną opozycję dla dwóch arcydzieł: pesymizmu i optymizmu eschatologicznego zwrócę uwagę na biograficzne i ideowe uwarunkowania, kwestie estetyczne (sposób rozumienia poezji i roli poety), literackie (m.in. sposób wykorzystania motywów apokaliptycznych, dantejskich). W konkluzji pracy chciałbym odpowiedzieć na pytanie o zależność poetyki i idei eschatologicznych.